Automatic Face-, Gesture and Activty Recognition, in het Nederlands vertaald naar automatische gezichts-, gebaar- en activeitenherkenning zijn moderne ontwikkelingen.
Inhoudsopgave
Gezichtsherkenning
Een gezichtsherkenningssysteem (Engels: Facial recognition) is een technologie die een persoon kan identificeren of verifiëren aan de hand van een digitaal beeld of een videoframe van een videobron. Er zijn meerdere methoden waarop gezichtsherkenningssystemen werken, maar in het algemeen werken ze door geselecteerde gezichtskenmerken van een bepaalde afbeelding te vergelijken met gezichten in een database. Het wordt ook beschreven als een op biometrische kunstmatige intelligentie gebaseerde applicatie die een persoon uniek kan identificeren door patronen te analyseren op basis van de gezichtstexturen en vorm van de persoon.
Hoewel het aanvankelijk een vorm van computertoepassing was, is het de laatste tijd breder gebruikt op mobiele platforms en in andere vormen van technologie, zoals robotica. Het wordt meestal gebruikt als toegangscontrole in beveiligingssystemen en kan worden vergeleken met andere biometrische gegevens zoals vingerafdruk- of oogirisherkenningssystemen. Hoewel de nauwkeurigheid van gezichtsherkenningssysteem als biometrische technologie lager is dan irisherkenning en vingerafdrukherkenning, wordt het algemeen aangenomen vanwege het contactloze en niet-invasieve proces. Onlangs is het ook populair geworden als een commercieel identificatie- en marketinginstrument. Andere toepassingen zijn onder meer geavanceerde interactie tussen mens en computer, videobewaking, automatische indexering van afbeeldingen en videodatabase. Zo kun je tegenwoordig op dropbox inloggen en netmail via je irisherkenning beveiligen en vergrendelen.
Lees verder>>
Gebaarherkenning
Gebaarherkenning (Engels: Gesture recognition)is een onderwerp in de informatica en taaltechnologie met als doel menselijke gebaren te interpreteren via wiskundige algoritmen. Gebaren kunnen afkomstig zijn van elke lichamelijke beweging of toestand, maar komen meestal van het gezicht of de hand. Huidige focus in het veld omvat emotieherkenning van gezichts- en handgebaarherkenning. Gebruikers kunnen eenvoudige gebaren gebruiken om apparaten te bedienen of ermee te werken zonder ze fysiek aan te raken. Er zijn veel benaderingen gemaakt met behulp van camera’s en computerzichtalgoritmen om gebarentaal te interpreteren. De identificatie en herkenning van houding, gang, proxemics en menselijk gedrag is ook het onderwerp van technieken voor gebaarherkenning. Gebaarherkenning kan worden gezien als een manier voor computers om de menselijke lichaamstaal te begrijpen, en zo een rijkere brug te bouwen tussen machines en mensen dan primitieve tekstgebruikersinterfaces of zelfs GUI’s (grafische gebruikersinterfaces), die de meerderheid van de invoer tot toetsenbord nog steeds beperken en muis en natuurlijk communiceren zonder mechanische apparaten. Met behulp van het concept van bewegingsherkenning is het mogelijk om met een vinger op dit punt te bewegen en dienovereenkomstig te bewegen. Dit kan conventionele invoer op dergelijke apparaten mogelijk zelfs overbodig maken.
Lees verder>>
Activiteitsherkenning
Activiteitsherkenning (Engels: Activity recognition) is bedoeld om de acties en doelen van een of meer agenten te herkennen uit een reeks observaties over de acties van de agenten en de omgevingsomstandigheden. Sinds de jaren tachtig heeft dit onderzoeksveld de aandacht getrokken van verschillende informatica-gemeenschappen vanwege zijn kracht in het bieden van gepersonaliseerde ondersteuning voor veel verschillende toepassingen en de verbinding met veel verschillende studiegebieden zoals geneeskunde, mens-computerinteractie of sociologie.
Vanwege het veelzijdige karakter kunnen verschillende velden verwijzen naar activiteitsherkenning als planherkenning, doelherkenning, intentieherkenning, gedragsherkenning, locatiebepaling en locatiegebaseerde diensten.
Lees verder>>